Ton Messing is al lang lid van de Marskoppen. Het begon toen hij trainer was bij Vitesse 1892. Daar zaten in die tijd Johan en Xander in het bestuur en had Roel als sponsor ook nog een bijdrage. Om met de twee verenigingen samen wat te doen, werd besloten een carnavalsavond te organiseren in het Happy Home, de toenmalige clubkantine. Compleet met zitting en optredens werden een aantal Vitessenaren enthousiast en vervolgens lid van de Marskoppen. Zo ook Ton. Na gesprekken met grootvorst Johan en zijn vrouw Nel en op aandringen van Dani, ging hij overstag en werd als senator geïnstalleerd. Tja, dan kan het ook hem overkomen gevraagd te worden als prins en zo geschiedde in 2011.
TREKKEN DIE KAR
In de zomer van 2011 ging de telefoon. Grootvorst Johan aan de lijn. Of er met spoed een afspraak te maken viel. Dus snel zaten we onder het genot van een bak koffie met Johan en Nel aan tafel. Er had zich een probleem voorgedaan. Het beoogde nieuwe prinsenpaar Martin Peters met zijn vriendin Nicolle hebben moeten afhaken om een heel vervelende reden nl., Martin had een hersenbloeding gehad en zou een heel lang revalidatieproces moeten doorstaan. Prins worden was onmogelijk. Dit was triest nieuws maar de Marskoppen moesten verder. Dani en ik hebben niet lang hoeven nadenken, we zeiden volmondig ‘ja’ en dus gingen we voortvarend aan de slag.
Er moest veel geregeld worden dus reisden we stad en land af op zoek naar een mooi prinsenpak en dito prinsessenjurken. En natuurlijk onderscheidingen, cadeautjes en snoep, veel snoep. Ook zochten we het hele internet af en daar troffen we een leuk aandenken dat we alle Marskoppen konden geven na onze receptie in de Betuwe.
In de aanloop naar het nieuwe seizoen werd bedacht dat er een andere prinsenwagen moest komen. De oude was op en versleten en de wagenbouwers durfden er de weg niet meer mee op. Onder aanvoering van Gerrit Valk werd het initiatief genomen om een compleet nieuwe wagen te bouwen op een nieuw aangeschaft onderstel. Er werd een ontwerp gemaakt door een gerenommeerd architect en de ploeg, bestaande uit René Langen, Bert Nijenhuis, Huib Prins, Gerrit Valk en ik, gingen voortvarend aan de slag. Kosten nog moeite werden gespaard. Door alle zelfwerkzaamheid werden veel kosten bespaard maar er ging heel veel tijd in zitten, wel twee tot drie dagen per week in de periode van augustus tot januari. En niemand had in de gaten dat ik aan mijn eigen prinsenwagen meewerkte. Prachtig!
Tot de dag van de prinsenkeuze. Op 11 november 2011 was het onze beurt. Dweilorkest de Duitekluiters kwam binnen met een aantal gastmuzikanten waar ik er een van was. Na afloop van het optreden was grootvorst Johan het overzicht kwijt en wist hij niet meer wie wie was dus riep hij ze allemaal op het podium en verzocht de echte prins zijn masker af te doen. Daar stond ik dan, trots als een pauw en onder luid applaus kon mijn inauguratie beginnen. Het was natuurlijk geen verrassing meer dat Dani mijn prinses zou zijn, een rol die ze het hele jaar door met verve heeft vervuld. Onder ons motto: ‘Het zit wel snor dit jaar’ ging het feest van start.
De Receptie in de Betuwe op zondag was echt kei leuk en gezellig. Om dit in ieders herinnering te laten beklijven, deelden we presentjes uit met de tekst “Kei leuk dat je er was”. Ik weet dat deze heden ten dage nog bij menigeen op het toilet-schap staat.
67
Er volgden vele leuke avonden, zowel uit als thuis. Bijzonder was het Seniorendiner in december. De genodigden, waaronder vooral oudere leden, genoten van een heerlijk driegangen menu uit de keuken van Huib en zijn kompanen. Wij hadden als opsmuk bij ieder bord een kerstmannetje of kersvrouwtje neergezet voor de gezelligheid. Wat opviel was dat voor aanvang van het voorgerecht alle poppetjes hun weg hadden gevonden naar een tas of broekzak en er zelfs een soort ruilbeurs ontstond.
Op de Pronkzitting werden heel veel leuke en goede optredens verzorgd en werden we verrast door mijn kleinkinderen Kim en Stan die samen het liedje ‘mijn opa’ van Annie M.G. Schmidt uit de serie ja zuster, nee zuster zongen.
Niet onopgemerkt bleef dat mijn prinses Dani iedere avond een andere jurk droeg. Velen vroegen zich af hoeveel wij van de vereniging mee hadden gekregen maar dat was zelfs minder dan voorgaande jaren. De jurken moesten daarom zelf worden bekostigd want het budget was al lang overschreden en voor de uitstraling van de Marskoppen was het natuurlijk prachtig.
Het Kindercarnaval is ons ook erg bijgebleven. Wat een opkomst. De kindercommissie heeft alles uit de kast gehaald om een leuke middag te verzorgen en door het publiceren van artikelen in diverse wijkbladen was de zaal stampend vol. En de kinderen genoten, vooral van het vele snoep dat we aandroegen.
Graag roep ik nog het boerenbal in herinnering. Dat was als vanouds. Op deze avond werd ‘ome’ René Langen de rustige drinker uitgereikt. Zeer verdient. Hij was enorm onder de indruk immers, marketenster Joke Bakker lag nog in het ziekenhuis bij te komen van een hartoperatie. Hij belde haar direct op om haar te bedanken en sterkte te wensen met haar herstel.
De Drie Dolle Dagen waren fantastisch, heel veel feest. Wat is het een machtig gezicht om bij het frühshoppen op het podium te staan en de zaal en het café afgeladen vol te aanschouwen. De optocht was er weer een uit het boekje. Wij op de nieuwe kar door Klarendal, waar ik ben geboren. Te gek en allemaal bekende mensen langs de straat. Als thema was de loopgroep verkleed als Living Statue. Dat maakte op de jury zoveel indruk, dat we er de eerste prijs mee wonnen.
De ontluistering was gewoonweg leuk. We kregen droog beschuit te eten en moesten daarna een liedje fluiten nou, daar kon je naar fluiten. Er kwam geen geluid uit. Dit sloeg natuurlijk op de avond waarop met alle ex-prinsen bij ons de burcht werd opgebouwd. Een paar onverlaten hadden beschuitkruimels in ons bed gestrooid en dat was eigenlijk onze minst leuke herinnering aan een geweldig jaar waarin wij de kar mochten trekken.
