Gradus kennen we al een hele tijd. Hij is net zo lang lid bij de Marskoppen als hij verkering heeft met Jennifer. Jennifer kennen we natuurlijk van de garde, waarin ze jaren lang danste samen met haar zus Bianca. Hoe het kleinste raadslid ooit prins werd, leest u hierna.
FAMILIEBAND
De voorbereidingen liepen niet al te soepel. De jongste telg Wessel was een beetje een handenbinder en er waren nog wat andere zaken, waardoor we eigenlijk te laat aan de voorbereidingen konden beginnen. Eindelijk was het zover. Pak uitzoeken, cadeautjes kopen, onderscheidingen laten maken en oh ja, nog een jurk voor de prinses.
Zouden we haast vergeten. Iedere keer dat we weg wilden, moesten we oppas regelen. Wat een gedoe. Zeggen tegen je schoonmoeder dat je (weer) naar de IKEA moet. Of maar een keer Deborah vragen. Was ook lastig, bang dat we waren dat we ergens iets lieten slingeren in huis dat de boel verraadde. Ook Mika, onze oudste zoon mocht niets weten. Hij zou zijn mond voorbij kunnen praten. Uiteindelijk is het toch allemaal goed gekomen en werden we op 13 november 2010 geïnstalleerd als prinsenpaar. Sinterklaas was in het land en men mocht kiezen uit drie zwarte Pieten. Kom daar tegenwoordig nog maar eens om. En ja hoor, de kleinste Piet werd het. Nu maar feest vieren onder ons motto: Ook al zijn we een klein stel, carnaval vieren lukt zeker wel.
Vele mooie avonden volgden. Onze receptie, uit naar de Flabinussen waar Jan Elderman tot grootvorst werd geïnstalleerd, het seniorendiner en ga zo maar door. Het hele seizoen lang werden we gesteund door Deborah en Vanya met vervoer maar nog meer door onze familie die te pas en te onpas op onze kinderen pasten. Maar zo mogelijk waren ze allemaal van de partij, op iedere avond. Onze familieband is zeer hecht net als overigens het familiegevoel binnen de Marskoppen. Op de pronkzitting werd dit nog maar eens duidelijk.
Een grote verrassing was het solo-optreden van Jennifers zus Bianca die eigenlijk al was gestopt in verband met een eerdere zwangerschap. Fantastisch! Het prinsentreffen in Nijmegen was voor Jennifer ook bijzonder. Daar trad een Duitse garde op, je weet wel, van het betere gooi en smijtwerk. Te gek om dat eens van dichtbij te zien .
De drie dolle dagen waren eveneens geweldig. Wat een warmte, wat een feest overal. Op zondag werden we thuis opgehaald door de hele meute. En ook hier weer die familie die klaar stond om iedereen van een hapje en een drankje te voorzien. En, het was schitterend weer. Een stralend blauwe lucht en in de middag zelfs warm. Daarna naar van Amerongen om op de prinsenwagen te klimmen en een mooie optocht mee te maken.
De Marskoppen hadden een geweldig thema bedacht. Zowel sportief als gezond, vetarm en weinig calorieën: Nordic Wokken. Gehuld in Chinese kledij en voorzien van stokken met wokpannen eronder, hadden we de hele optocht veel bekijks en veel positieve reacties van de toeschouwers. Het leverde alweer de eerste plaats op.
Ook John en Michel deden het goed als individuen. Zij namen de Arabische lente op de hak met Ben Ali in Tunesië, Moebarrak in Egypte en Kadaffi in Libië. Ook voor hen een eerste prijs.
Thuis frühshoppen was natuurlijk weer een feest, zeker door het mooie weer. Er waren heel veel carnavalsvierders op straat en in onze feestburcht.
64
En ja, dan natuurlijk het verkleed bal. Heel gezellig, vooral wanneer men zoals de traditie wil in de loop van de avond elkaars verkleding aan trekt, heel kolderiek. En natuurlijk de gezamenlijke dansjes. Ik ben geen danser, maar ik moest er wel aan. Tjonge wat heb ik een kramp gehad van het nummer Quando Quando, ongelooflijk.
De volgende dag naar diverse verenigingen frühshoppen. Bij de Dolbotters was het een groot feest en werden we mooi onthaald. Mika, onze zoon mocht ook op het podium, net als Yuna. Zij waren verkleed als mini-prinsenpaar en iedereen vond het reuze schattig.
En na het Boerenbal en het half vasten, zat het er weer op. In mei hadden we de ledenvergadering. Hierin trad Xander af als voorzitter en nam Bert Nijenhuis het stokje over.
