Peter was al lang een groot liefhebber van carnaval vieren. Omdat hij destijds bij de On-Ganse in Musis Sacrum niet werd toegelaten(?) zocht hij zijn heil in de Betuwe. Daar viel hij onmiddellijk op door zijn vrolijke uitstraling en interesse in de Marskoppen. Na nadat grootvorst Johan hem een jaar later had benaderd met de vraag of hij raadslid wilde worden, was het pleit snel beslecht en werd hij in 1993 geïnstalleerd. Nadat zijn vrouw Renny al eerder page was bij René, werd vijftien jaar later zijn enthousiasme beloond met zijn uitverkiezing tot prins der Marskoppen.
GOUD
Ik werd op mijn werk gebeld door de prinsenbegeleider. Of ik interesse had. Ja, natuurlijk. Nadat ik ophing kwam er een vreemd gevoel bij mij boven. Tjonge, dat is toch wel wat. Laat ik maar eens kijken of mijn kandidaat-page er ook zin in heeft. Dus belde ik Petra. Met haar had ik de afspraak dat wanneer ik prins zou kunnen worden, zij mijn page zou zijn. Gelukkig zei ze ja en konden we aan de gang.
We wilden er iets aparts van maken. Iets met ouderwetse carnavals-chique. Met pofbroek en maillot en met markies-schoenen. Ook wilden we een mooie carnavaleske toevoeging aan onze naam geven. En zo had Petra een schitterende pagejurk en waren mijn schoenen goudkleurig. Natuurlijk hadden we veel voor te bereiden maar omdat René en Renny al ervaring hadden, liep het allemaal best gesmeerd. We legden veel accent op bling-bling en een beetje prots en praal. En zo naderden we de prinsenkeuzeavond in november 2008.
Met een flitsende presentatie op scherm werd iedereen in de zaal gek gemaakt. Het ging razend snel en er kwamen allemaal kandidaten voorbij. Na 20 minuten was iedereen de draad kwijt en was de spanning om te snijden. Wie wordt nou de nieuwe prins. Met een grote confettiknal sprong Peter vanaf de bühne op het podium en allen waren blij verrast. Omkleden op het podium en daar stond ik dan, helemaal klaar voor het komende jaar. Petra naar voren gehaald als mijn page, proclamatie voorgelezen én onze naam wereldkundig gemaakt: prins Peter de eerste van Zilverling tot geelkoper en page Petra van Parel tot Platina. Zo origineel had men het bij de Marskoppen nog niet gehad. Dat bleek ook wel door het seizoen heen. Menigmaal struikelde een grootvorst of presentator over deze naam, waarvan ik eiste dat deze steeds volledig werd uitgesproken.
En zo gingen we van start onder ons motto: ‘Er bij zijn is zilver, maar meedoen is goud’. In de kelder de volgende dag onze receptie en daarna eten met de hele club, een heerlijke chinees. Alle mooie avonden volgden, het seniorendiner, nieuwjaarsreceptie, vorstendiner en de open zittingsavond. Dit was de avond dat grootvorst Johan afscheid nam van zijn adjudant Gerrit-Jan. Vanwege zijn zeer wisselende diensten op zijn werk moest hij er na 11 jaar mee stoppen en dat was best jammer. Maar Johan vond onmiddellijk weer een nieuwe adjudant in de persoon van Alex. Zo kon ook hij weer verder. De pronkzitting was een grote happening. Veel mooie optredens en de grootste verrassing was het optreden van onze dochter Kim als Annie. We hielden het amper droog. Klap op de vuurpijl dat alle grote Marskoppen naar voren moesten komen. Rede hiervoor was dat het de raad had betaamd Riet Schollen de Grote Marskop om te hangen als dank voor al haar inzet voor de vereniging vanaf het eerste uur.
Toen werd het 3 februari. Tot ieders grote schrik en ontsteltenis ontviel ons Chantalle nadat ze was getroffen door een hersenbloeding. Alles stond stil en even wisten we het niet meer. Dit kwam bij
57
iedereen hard aan. Maar we moesten door. Chantalle zou niet anders gewild hebben en dus gingen we er met nog meer kracht tegen aan in het besef dat het leven zo maar voorbij kan zijn.
Op naar de drie dolle dagen. Na het druk bezochte kindercarnaval en het DDD-bal de zondag van de optocht. ’s Morgens werden we thuis opgehaald, de hele hut op zijn kop maar erg gezellig. Toen naar de kelder omkleden voor de optocht. De loopgroep was verkleed in rode uitdossing en op de wagen was het Gelre Dome nagebouwd. Carnaval in Rosso was het thema omdat door de crisis iedereen in het rood kwam te staan. Het zou ons opnieuw de eerste prijs opleveren. Tijdens de optocht ging het flink te keer op onze prinsenwagen. President Henne liet zijn staf uit de hand schieten en ik gooide zo enthousiast handen vol snoep naar de genodigden-wagen waardoor de burgemeester een exemplaar vol in het gezicht trof en er een verwonding aan overhield. Later op het podium mocht ik uit haar handen de eerste prijs in ontvangst nemen en heb ik haar mijn excuus aangeboden.
Carnavalsmaandag was onvergetelijk. Dat je als prinsenpaar zo op handen wordt gedragen door alle aanwezigen is geweldig. Dan ga je door tot je er bij neervalt. Zere voeten, heet pak en nog meer ongemakken, je blijft doorgaan.
Op het afsluitende gezellige boerenbal werd de Revuebokaal uitgereikt aan de dames van Mystiek en kreeg René van den Broek de Rustige Drinker uitgereikt van de Marketensters.
Al met al was het voor Petra en mij een Gouden jaar waar we met heel veel plezier op terugkijken.
Ex-prins Peter 1 van Zilverling tot geelkoper en page Petra van Parel tot platina.
