In 1997 werd Ferry geïnstalleerd als raadslid bij de Marskoppen. Hij bekleedde jaren lang de functie van deurcontroleur, hetgeen op zijn lijf was geschreven. Ferry had hier al enige jaren beroepsmatig ervaring mee en dat kwam de vereniging goed van pas. Ook zette hij zich jaren in bij het bouwen van de optochtwagens. In 2006 was hij aan de beurt om prins te worden van de Marskoppen. Zijn belevenissen staan hieronder beschreven.
In het vroege voorjaar van 2006 kreeg ik te horen dat ik prins der Marskoppen mocht worden. Mijn vrouw Loes en ik hadden er echt zin in. We wilden er wel wat aparts van maken, iets dat nog niet eerder bij de Marskoppen was gedaan. Zo besloten we om prins te zijn met twee hofdames, Loes en haar zus Nancy. Er was wel enige overredingskracht voor nodig maar uiteindelijk zei ze ja, met instemming van haar man Harry.
En zo gingen we van start. Kleding uitzoeken, onderscheidingen laten maken, leuke cadeautjes kopen en alvast snoep voor de optocht. Het kwam er allemaal schitterend uit te zien. Nu nog een originele act bedenken voor de opkomst. Omdat ik een eigen tattoo en piercingshop had, had ik links en rechts nog wel wat contacten en daar deed ik mijn voordeel mee.
Op 11 november was het zo ver. De voorbereidingen op het podium duurde even en vanuit de zaal kwamen steeds meer verwonderde blikken, maar daar stond het toch echt: een heuse danspaal! Op de achtergrond waren drie ‘kijkzuilen’ opgesteld zoals bij een piepshow. In elke zuil stond een raadslid, ik in de middelste. De paaldanseres voerde haar act keurig op en de zaal keek met stomme verbazing. Toen de danseres klaar was, ging mijn zuil open en daar stond ik als kersverse prins op het podium. Ik bedankte de danseres en daarna kon ik mijn prachtige zwarte prinsenpak aantrekken. Toen de volgende verrassing. Uit de keuken kwam niet een prinses maar kwamen twee hofdames in prachtige kledij. Zo stond ik zeker niet voor paal.
Mijn motto luidde: In mijn rijk iedereen gelijk. En nu maar feest vieren. Er volgden geweldige avonden waaronder het smartlappenbal en de gala-avond. Ook de receptie in de kelder was een gezellige boel. Na afloop zijn we met 40 man gaan eten bij Sultan in Westervoort wat voor veel mensen een leuke afwisseling was omdat men het niet kende.
Het prinsentreffen bij de On Ganse was een succes. Na jaren won ik weer eens de eerste prijs, ondanks een hoop gesteggel van andere verenigingen. Ook dit jaar werd het Olde Wievenbal georganiseerd in samenwerking met de Dolbotters uit Westervoort. Heel leuk voor ons omdat wij als inwoners van Westervoort een behoorlijk aantal mensen kenden. De dames hadden zich goed vermomd want toen om 23.00 uur de mannen hun vrouw aan moesten wijzen, hadden het er maar 11 goed. De rest ging ‘vreemd’.
Op de pronkzitting was de zaal afgeladen vol. Er stond een goed programma op de bühne en er was een optreden van de Deurzakkers uit Brabant. Tjonge jonge wat een stemming. Iedereen uit zijn dak. Wie die avond zeer vereerd was, was Louis Hoogvelt. Hij werd benoemd tot ere-lid, een benoeming die hij absoluut verdient.
Op het jaarlijkse Vorstendiner dat elk jaar wordt gegeven door Nel Nijenhuis en Grootvorst Johan, werd het thema van de optocht bekend gemaakt. Dit jaar kwam een actueel thema aan bod namelijk de smeltende ijskap door de hoge CO2 waarden in de lucht. De Marskoppen veronderstelden dat Arnhem wel eens aan zee kon komen te liggen. Nu konden we snel beginnen met het bouwen van de wagen. Dat is altijd een gezellige periode. Met z’n allen dagelijks naar van Amerongen om de kar te bouwen en de dames in de kelder bijeen om de kleding te maken. Je groeit dan eigenlijk naar de drie dolle dagen toe.
De ochtend voor de optocht stond ons huis voor iedereen open. Er was soep, broodjes kroket, drank en nog veel meer lekkers. Zo was men goed op kracht gekomen voor een koude optocht want het vroor. Dat kwam goed uit want we hadden een platte kar gebouwd met een ijslandschap erop compleet met ijsbeer en pinguïn. De dames van de loopgroep hadden schitterende pakken gemaakt en waren uitgedost als ijskoninginnen. En u raad het al. We wonnen weer de mediaprijs voor onderwerp, uitbeelding en kwaliteit. Leuk was dat ik de Roel Nijenhuisbokaal mocht ontvangen van wethouder Cees Jansen die veel later nog lid zou worden bij de Marskoppen.
Het frühshoppen uit en thuis was in een woord geweldig. Wat voel je je dan vereerd prins te mogen zijn van de Marskoppen. Het boerenbal sloot het seizoen af. Het was gedaan. Hermie kreeg de Rustige Drinker. Dat was zeer verdiend. Al jaren loopt ze zich het vuur uit de sloffen als “moeder van de garde”. Het was voor ons een prachtig seizoen en we stonden zeker niet voor paal.
